Ik vind mijzelf helemaal niet te dik, maar een paar kilo’s mogen er zeker wel af. Voor ieders beeldvorming: ik ben 1.75 lang en weeg 73 kg. Een paar kilo afvallen zou ‘appeltje eitje’ moeten zijn, maar het komt er maar niet van. Daarom was ik wel geïnteresseerd in het boek Breinlijnen van Hans de Graaf. Zou zijn methode mij over de streep helpen minder te snoepen?
En daar gaat het juist om in Breinlijnen van Hans de Graaf. In dit kleine, opvallende boekje neemt hij je mee naar de werking van je brein in combinatie met voedsel. Het zet mij in ieder geval wel aan het denken, hoe vaak ‘snoep’ of eet ik niet iets tussendoor zonder dat ik er erg in heb? Hoe vaak word ik per dag geconfronteerd met voedsel, bijvoorbeeld op televisie, reclameborden enz. Iedere keer wordt mijn brein getriggerd en zendt signalen uit zodat ik ga eten.
Bijzonder, daar heb ik eerder niet over nagedacht. Hans de Graaf wil mensen laten afvallen door ze eerst bewust te maken van eetpatronen en gedrag. Het gaat vervolgens om drie verschillende stappen die deelnemers moeten nemen. Allereerst draait het om minder eten (eet bijvoorbeeld één koekje waar je eerst altijd twee at), meer bewegen en tot slot gezonder eten. Iedere stap kost 100 dagen, dus je hebt de tijd om je deze gewoonte eigen te maken alvorens je overgaat naar de volgende stap.
Het boekje is voor iedereen te begrijpen, de tekst die Hans gebruikt is toegankelijk, maar af en toe is te kinderlijk naar mijn idee. Lezers kunnen veel informatie extra vergaren via QR-codes en verwijzingen, hetgeen voor een volledig naslagwerk zorgt.
Het resultaat
Ik heb mij nog niet bezig gehouden met het Breinlijnen, dit komt omdat ik nogal eens te maken heb met slaaptekort en drukke dagen met kinderen die huilen, spelen, lachen en aandacht vragen. Kortom, het moederschap met hele kleine kinderen. Ik sta nog wel eens stiekem met mijn handen in de snoeppot terwijl de kinderen even televisie kijken en werk een handvol koekjes weg als ze even liggen te slapen. Blijkbaar heb ik gewoon die energie nodig om de dag door te komen, dit om de gebroken nachten nog te compenseren.
Jaja, onder de streep is dit natuurlijk een slap excuus en ben ik niet gemotiveerd genoeg om te werken aan die paar kilo’s. En dat is waar het valt of staat, je moet ergens beginnen. Ik zou zeggen, geef Breinlijnen een kans want de gedachte erachter vind ik verfrissend en ontzettend logisch. Binnenkort ga ik écht beginnen met minder eten, ik houd jullie op de hoogte van de vorderingen :-)
Graag wil ik de auteur bedanken voor het beschikbaar stellen van een recensie-exemplaar.
Dit lijkt mij een erg interessant boek. Ik zet het bij op mijn te lezen lijst.
Neem jezelf niets kwalijk. Er is een aangetoond verband tussen slaaptekort en trek in vooral zoetigheid. Een goede nachtrust zou al veel schelen bij het proberen minder te snoepen. Maar ook dat zal nog niet eenvoudig zijn op dit moment……. Succes en sterkte.