Andrus Kivirähk (1970) studeerde journalistiek aan de universiteit van Tartu. Hij is een van de succesvolste en invloedrijkste schrijvers uit Estland van de laatste jaren. Vorige maand is zijn roman De man die de taal van de slangen sprak uitgekomen in Nederland. Een roman dat de geschiedenis van Estland aan de rand van het middeleeuwse, christelijke Europa beschrijft. Een verhaal over de verschuiving van de mensen uit het bos naar keurig aangelegde dorpen. Over het verliezen van identiteit en eeuwenoude gebruiken, normen en waarden. Een verhaal over de allerlaatste man die de taal van de slangen sprak.
De man die de taal van slangen sprak
Leemet is een jonge jongen die samen met zijn moeder en zusje in het bos van Estland woont. Van zijn oom Vootele krijgt hij les in de slangentaal. Een taal waarmee je met slangen kunt praten en andere dieren in het bos kunt commanderen. Het is een koninklijke taal die ieder persoon in het bos geleerd moet krijgen.
Dat het een taal is die je niet zomaar onder de knie hebt, blijkt uit de lange en lastige lessen die Leemet van zijn oom krijgt. Maar het lange oefenen werpt zijn vruchten af, Leemet beheerst de taal van de slangen uitstekend. Samen met zijn addervriendje Ints en zijn beste vriend Pärtel zwerft hij door de bossen en beleven ze allerlei avonturen. Bij thuiskomst heeft zijn moeder dagelijks een heerlijk stuk haas of eland gebraden, want brood is voedsel voor dorpelingen en wordt door de inwoners van het bos niet gewaardeerd.
Maar het leven in het bos gaat niet over rozen. Rituelen een eeuwenoude gebruiken zijn aan de orde van de dag. De druïde Ulgas offert van alles om de geesten en feeën tevreden te houden. Zo worden er honderden eekhoorntjes geofferd om een fee tevreden te houden. Maar ook aan zijn geloofwaardigheid en invloed komt een eind wanneer steeds meer mensen uit het bos vertrekken naar omliggende dorpen om als makke schapen hun eigen gebruiken, normen en waarden achter zich te laten en zich compleet als dorpsmens te gaan gedragen. De druïde verliest zijn invloed, wat hij ook offert. Ook Leemet zijn beste vriendje Pärtel verhuist naar het dorp, waar hij Petrus gaat heten en zich volledig overgeeft aan het Christendom. De verhouding onder de achterblijvers verschuift en alle pogingen om de inwoners in het bos te laten wonen, stranden. Al snel is het bos uitgestorven op een handvol bewoners na en al snel en wordt het veilige leven in het bos gevaarlijker en meer duister.
Vasthouden aan idealen
De man die de taal van de slangen sprak is een prachtig, sprookjesachtig verhaal over de zoektocht naar identiteit en het nastreven van idealen. De keuze om vast te houden aan oude gebruiken en geloven of je over te geven aan het makkelijke leven in het dorp zorgt voor veel kopzorgen bij Leemet. Als allerlaatste man in het bos voelt hij een enorme druk om de juiste keuzes te maken, maar iedere keuze kent consequenties. Blijft Leemet vasthouden aan zijn idealen, dan is hij de allerlaatste man die de taal van de slangen sprak en in het bos woonde. Verhuist hij naar het dorp, dan ruilt hij zijn idealen maar ook zijn identiteit in.
Eeuwenoude folklore
De combinatie met eeuwenoude folklore verhalen zorgt voor een verhaal dat je laat verrassen. Het begrip ‘geile beer’ krijgt in ieder geval een hele andere betekenis! In het verhaal zijn het namelijk de beren die een onweerstaanbare invloed hebben op vrouwen en meisjes uit het bos. En juist dit soort elementen maken het boek bijzonder. Door de sprookjesachtige sfeer, de prachtige vertellende verhaalvorm die Kivirähk perfect beheerst en de originaliteit maakt het boek voor de lezer een waar kunstwerk. Maar het boek is niet alleen fijn om te lezen, er komen ook aardig wat gruwelijke elementen naar boven. Een hardheid van Kivirähk die mij verraste en wat van mij persoonlijk niet zo expliciet beschreven zou hoeven worden.
Desondanks is De man die de taal van de slangen sprak van Andrus Kivirähk is een prachtig verhaal dat je voelt, ervaart, proeft, hoort en ruikt. Maar bovenal, het laat je denken én vermaken.
Deze blogpost is onderdeel van een blogtour dat georganiseerd werd door WPG Uitgevers. Klik op de onderstaande links om te lezen hoe mijn collegabloggers over dit boek denken:
19 mei: bibman.blogspot.be
21 mei: boekenvlinder.be
25 mei: curledupbook.blogspot.nl
29 mei: petepel.nl
1 juni: verbeelding.org
3 juni: hetkraaienvandehaan.wordpress.com
5 juni: lalageleest.wordpress.com
8 juni: perfecteburenleesclub.blogspot.nl
12 juni: laurasbookjournal.wordpress.com
Klinkt als een mooi boek! Vooral dat sprookjesachtige en de combi met de folkore verhalen maken mij nieuwsgierig. Hij gaat op de lijst :)
En de omslag is ook heel erg bijzonder. Normaal gesproken lees ik boeken nooit twee keer, maar dit boek kan ik zo nog een keer lezen omdat ik weet dat ik bepaalde details heb gemist.
Dit lijkt mij een mooi boek. Bedankt voor je recensie.