Astrid is enig kind van een alleenstaande moeder, een beeldschone en extravagante dichteres. Het meisje aanbidt haar moeder maar wordt op zichzelf teruggeworpen wanneer haar moeder Ingrid voor moord wordt veroordeeld tot een levenslange gevangenisstraf. Astrid is op haarzelf aangewezen en moet zich in de grote wereld alleen staande houden. Witte Oleander is het indrukwekkende verhaal van een klein meisje dat noodgedwongen de harde kant van het leven leert kennen maar zichzelf weet te ontwikkelen van een afhankelijk, dromerig meisje tot een zelfstandige en intelligente vrouw.
Astrid komt in verschillende pleeggezinnen terecht maar in geen enkel gezin kan ze als kind ‘normaal‘ opgroeien. In het ene gezin wordt ze uitgebuit, in het andere moet ze juist zorgen voor een psychisch labiele vrouw. Astrid is beïnvloedbaar en voelt een enorme drang om ergens bij te willen horen; een onderdeel te zijn van een gezin en normaal leven te leiden zonder haar moeder. In de pleeggezinnen leert ze echter niet hoe het echte leven in elkaar steekt. Dit moet ze zelf zien te leren. Met vallen en opstaan.
Witte Oleander is een prachtig en aangrijpend boek dat een verdrietig verhaal beschrijft over de mooie en minder mooie kanten van het leven. De wijze waarop er met kinderen wordt omgegaan is treurig. Pleegkinderen worden van pleeggezin naar pleeggezin gestuurd alsof het dieren zijn, niemand lijkt ook het belang van de kinderen zelf te zien.
De relatie tussen moeder en kind kan erg sterk zijn, maar ook bedwelmend. De invloed van Ingrid raakt Astrid zelfs wanneer haar moeder in de gevangenis zit. De voetstuk waar Astrid haar op heeft geplaatst brokkelt langzaam af wanneer Astrid van kind opgroeit naar volwassene.
De karakters in het boek zijn origineel en interessant. Ieder pleeggezin bestaat uit bijzondere uiteenlopende personages die je als lezer haarscherp voor ogen hebt. Bijvoorbeeld Starr die wekelijks in de kerk zit maar ondertussen jurkjes met een decolleté tot op het kruis draagt en is niet roomser dan de paus. Claire is daarentegen bijvoorbeeld alles wat Astrid in een moeder zoekt, maar Astrid kan Claire niet geven wat ze nodig heeft. Het is frustrerend om te lezen dat het onmogelijk lijkt hun werelden bij elkaar te laten komen.
Witte Oleander is een prachtig boek dat met een prachtige poëtische schrijfstijl speelt met je gevoel; je ontwikkelt onder andere compassie, frustratie en verdriet; het is een boek van uitersten.
Dit boek heb ik samen met Antoinette gelezen. Je kunt hier lezen wat zij er van vond!
Dit lijkt mij een goed boek. Ik zet het op mijn te lezen lijst.
Hoi, dit boek heb ik toen ik 23 was ( ong. 30 jaar geleden) proberen te lezen. Met name de prikkelende scenes vond ik laag bij de grond en het boek heb ik weggegooid. Ik heb geen respect voor zulke boeken.
Wat jammer Marga dat je niet hebt kunnen genieten van dit boek. Welk boek kan jij mij wel aanraden?