Toni Coppers – Dood water

Op vrijdag 31 oktober werd op de Boekenbeurs in Antwerpen bekend gemaakt wie de Knack Hercule Poirotprijs 2014 heeft gewonnen. Er waren 5 genomineerde kandidaten, allen van Vlaamse bodem. Om die reden bood de Hebban|Crimezone leesclub lezers de mogelijkheid om vóór de uitreiking hun eigen winnaar te kiezen. Je kon je namelijk inschrijven om deel te nemen aan vijf verschillende leesclubs waar de vijf genomineerden besproken zouden worden. En voor het winnende boek, Dood water van Toni Coppers, was ik als één van de gelukkige lezers uitgeloot.

Albrecht Stuyt is een gepensioneerd missiepriester wordt een aantal dagen vermist. Geruchten over vermeende pedofilie zorgen er voor dat commissaris Liese Meerhout geen goed gevoel over deze zaak heeft. Wanneer de pijp van de priester langs de Scheldekade in Antwerpen wordt gevonden, wordt het zaakje alsmaar vreemder. Bij het dreggen vinden duikers echter geen lijk van de priester, maar het lichaam van Pina Gonzalez; een ex-prostituee uit het voormalig Schipperskwartier.

Uit sectie blijkt dat Pina een verdrinkingsdood is gestorven, maar Liese kan de zaak niet laten rusten. Wanneer ook het lijk van de priester aanspoelt, stapelen verschillende vragen zich op. Zijn er mensen die Pina uit de weg wilden ruimen? En zijn de geruchten omtrent pedofilie waar? En welke rol speelt de hebberige neef van Albrecht Stuyt bij de moord?

---

Zoals ook uit de achterflap opgemaakt kan worden, houdt Liese zich in Dood water bezig met het oplossen van twee misdaden. Enerzijds de dood van Albrecht Stuyt en anderzijds het gevonden lichaam van Pina Gonzalez. Daardoor is het een boek dat niet snel verveeld. De hoofd- en bijpersonages zijn met een juiste dosering beschreven. Vooral Liese is als personage vrij toegankelijk voor de lezer; de klik met haar is dan ook snel gemaakt. Liese werkt samen met Masson en de interactie tussen deze twee is leuk om te lezen. De droge humor en de kordate communicatie zorgen voor een interessante combinatie.

Stapsgewijs nadert de ontknoping van het verhaal. De spanning is gedoseerd opgebouwd waardoor het einde niet in een keer heel snel gaat. Je werkt er als het ware langzaam naar toe. De tekst op de achterflap wekt de suggestie dat het verhaal in de richting van pedofilie zal gaan, maar Toni Coppers weet op tactvolle wijze het verhaal te draaien. Dit werkt verrassend en zorgt voor een aangename spanning.Normaal gesproken hebben Scandinavische, Amerikaanse en Engelse thrillers wel mijn voorkeur. Af en toe lees ik wel een thriller of misdaadroman van Nederlandse bodem maar als ik mocht kiezen zou ik deze toch eerder laten liggen. Toni Coppers heeft met het boek Dood water mij zeker verrast. Ik vond het een toegevoegde waarde hebben dat ik mij een beeld bij het verhaal kon vormen omdat we vorig jaar veel op de Scheldekade hebben gewandeld.

Samengevat kan er gezegd worden dat Toni Coppers mij aangenaam heeft verrast met zijn misdaadroman. Door zijn fijne schrijfstijl en boeiende personages weet hij de lezer te prikkelen om ook de andere delen uit de serie te lezen.

Klik hier om te kijken wat de andere leesclubleden van het boek vonden.